نامه 31 نهج البلاغه

مولا علی (ع) در نامه ای به فرزند خود امام حسن (ع) فرمودند:

"بدان؛ خدایی که گنج های آسمان و زمین در دست اوست، به تو اجازه درخواست داده

و اجابت آن را به عهده گرفته است.

تو را فرمان داده که از او بخواهی تا عطا کند. درخواست رحمت کنی تا ببخشاید

و خداوند بین تو و خودش کسی را قرار نداده تا حجاب و فاصله ایجاد کند  

و تو را مجبور نساخته که به شفیع و واسطه ای پناه ببری  

و در صورت ارتکاب گناه در توبه را مسدود نکرده است.

در کیفر تو شتاب نداشته و در توبه و بازگشت بر تو عیب نگرفته است.

در آنجا که رسوایی سزاوار توست رسوا نساخته 

و برای بازگشت به خویش شرایط سنگینی مطرح نکرده است.

در گناهان، تو را به محاکمه نکشیده و از رحمت خویش ناامیدت نکرده،

بلکه بازگشت تو را از گناهان، نیکی شمرده است.

هر گناه تو را، یکی و هر نیکی تو را، ده به حساب آورده 

و راه بازگشت و توبه را به روی تو گشوده است.

هر گاه او را بخوانی ندایت را می شنود و چون با او راز دل گویی راز تو را می داند .

پس حاجت خود را با او بگوی و آنچه در دل داری نزد او بازگوی 

غم و اندوه خود را در پیشگاه او مطرح کن، تا غم های تو را بر طرف کند 

و در مشکلات تو را یاری رساند ."

میلاد سرار نور و رحمت مولود کعبه علی (ع) مبارک